سال
1367 نقطه عطفی در تاریخ پرفراز و نشیب انقلاب اسلامی ایران به شمار می رود. جنگ 8
ساله ای که با پشتیبانی قدرتهای بین الملی از سوی رژیم بعثی عراق بر نظام نوپای اسلامی
تحمیل شده بود، در این سال به پایان رسید و همین امر تحولات گسترده ای را در سطح داخلی
و خارجی بدنبال داشت.
پایان
دفاع مقدس، برای دشمنان انقلاب اسلامی به معنای پایان خصومت نبود بلکه شکست یک استراتژی
بود. عدم توفیق قدرتهای بزرگ در به زانو درآوردن انقلاب اسلامی که هدف نهایی آنان در
تحمیل جنگ 8 ساله بود، به آنان ثابت کرد که استراتژی تهاجم نظامی و استفاده از ضرب
و زور برای براندازی نظام اسلامی کارایی ندارد و دلیل عمده عدم کارایی این استراتژی
نیز نه بهره مندی ایران از تجهیزات پیشرفته و ساز و برگ فراوان نظامی، بلکه اتکای نظام
به ایمان و اعتقاد مستحکمی بود که ریشه در دل آحاد مردم داشت و هم او باعث می شد تا
جوانان و پیران این مرزوبوم تا آخرین نفس و تا پای جان در برابر هر توطئه و ترفند نظامی
ایستادگی کنند. از مقطع پایان دفاع مقدس به بعد استراتژی دشمنان انقلاب به سمت و سوی
دیگر رفت.
آنان
با رسیدن به این باور که عامل بقای انقلاب ایران، «مکتب» و «ایدئولوژی» است بنیان استراتژی
دیگری را ریختند که به جای جنگ نظامی، «تهاجم ایدئولوژیک» را به عنوان شیوه در پیش
می گرفت.
بر
این اساس، خطر ایران، خطری نظامی و اقتصادی به شمار نمی آید، بلکه ایران یک «خطر ایدئولوژیک»
است و لذا راه برخورد با تهدیدات آن، برخورد و تهاجم ایدئولوژیک و فرهنگی است و بدینسان
صبغه غالب تهاجم دشمنان از این پس فرهنگی شد و نخستین جرقه های تهاجم فرهنگی روشن گردید.ناگفته
پیدا است که در تهاجم فرهنگی اهداف اصلی که باید مورد حمله قرار گیرند, محیط های فرهنگی
اند . و لذا به زودی ردپای تهاجم در بسیاری از مراکز فرهنگی کشور چون مدارس و دانشگاهها
و حتی حوزه های علمیه نمایان شد. اما پایان جنگ, در داخل کشور نیز طلیعه تحولاتی گردید؛
برخی بر این باور بودند که اصول و ارزشهای مقدسی که در دوران دفاع مقدس مورد تاکید
حضرت امام(ره) و انقلابیون اصیل قرار داشت تنها متعلق به همان مقطع بوده وبا پایان
جنگ دوران آن ارزشها و شعارها به پایان خواهد رسید. تفکر بسیجی از جمله والاترین ارزشهای
دوران دفاع مقدس به شمار می آمد تفکری که در پناه آن,نظام اسلامی بیمه شد وحماسه ها
ی جاویدان دفاع مقدس در پرتو آن شکل گرفت. به اعتراف بسیاری از صاحب نظران و تحلیل
گران سیاسی و نظامی اگر حضور دلاورانه بسیجیان در عرصه های نبرد سهمگین 8 ساله نبود,
جنگ سرنوشتی غیر از این می یافت سرنوشتی که قطعا به نفع نظام و ملت و کشور نبود. اما
حضور اسطوره سازان بسیجی در صحنه های دفاع مقدس دشمنان را از اهداف شومشان بازداشت.
اما آیا پایان دفاع مقدس پایان عمر بسیج بود ؟
برای
حضرت امام خمینی(ره) پایان جنگ، پایان همه چیز نبود. برای ایشان پایان جنگ تازه آغاز
یک راه بود. امام خمینی(ره) بر خلاف آنان که می پنداشتند با پایان دوران دفاع مقدس
باید با تمامی شعارها و ارزشهای آن دوران وداع کرد، معتقد بود که اولاً جنگ ما اثرات
و نتایج بلند دامنه ای داشته که موجب بیداری تمامی ملتهای مظلوم و دربند و شکست شوکت
ابرقدرتهای شرق و غرب گردیده و لذا در این زمینه هیچ صحبت پشیمانی نیست و ثانیاً ارزش
ها و شعارهای زمان جنگ بایستی با همان شدت و حدت در عرصه باقی بمانند، چرا که جنگ هنوز
پایان نیافته است.
عده
ای می پنداشتند که پایان جنگ 8 ساله، پایان خصومت نظام های امپریالیستی علیه جمهوری
اسلامی ایران است، اما بینش الهی امام خمینی(ره) فراتر از این افق محدود را می دید.
او می دانست که دشمنی استکبار با انقلاب اسلامی ذاتی است و نبرد حق و باطل هیچگاه پایان
نمی پذیرد و لذا حاضر نشد به بهانه پایان جنگ، نقطه پایان بر طومار عمر ارزش ها و ساختارهای
انقلاب بگذارد. ایشان با درایت، استراتژی تهاجم فرهنگی دشمن پس از تهاجم نظامی را دقیقاً
درک نموده بود و به همین دلیل بودکه سال 67 یعنی سال پایان جنگ پیامهای ایشان بیش از
هر سال دیگری رنگ و بوی دفاع از انقلاب و ارزش ها و ضرورت مبارزه با استکبار جهانی
را دارد.
شکوه
این بینش الهی در پیام آذرماه 1367 امام خمینی(ره) ، یعنی پیام ایشان بمناسبت هفته
بسیج هویداست. ایشان در این پیام بسیج را «شجره طیبه» و «درخت تناوری» توصیف کردند
که دفتر تشکیل آن را همه مجاهدان از صدر تاکنون امضاء کرده اند.