مصاحبه با دکتر امامی، استاد دانشکده متالورژی و مواد
نظر شما راجع به وضعیت فعلی پوشش و روابط در دانشگاه چیست؟
همانطور که می دانید ما بچه های انقلاب هستیم؛ آن زمان در دانشگاه بچه های مذهبی سختشان بود بی چادر باشند و غیر مذهبی ها نیز رفتارشان سنگین بود با متانت بودند ولی الان این گونه نیست نه تنها پوشش که رفتارها نیز تغییر کرده است که البته می تواند دلایل گوناگونی داشته باشد.
مواردی پیش می آید که دانشجویان برای انجام پروژه به دفترم می آیند در این بین کسانی هستند که از همه لحاظ خوب اند اما حجابشان نه . این نشان می دهد باید خوب برخورد کرد و تفکیکی برخورد نکرد؛ باید تشویق 10 برابر تنبیه باشد. به بعضی از این ها که صحبت می کنم می گویم در شان شما نیست این پوشش. باید برای دانشجو وقت گذاشت.
به هر حال به دلیل ماهواره و ...تهاجم فرهنگی زیاد است باید بتوان جو خوبی ایجاد کرد زیرا اثر ماهواره وحشتناک است. به طور مثال امسال جزء شب های عید استثنایی بود که بیش از 90% پای تلویزیون خودمان بودند و کم تر سراغ ماهواره رفتند.
تخریب و برخوردهای بد معاند بار می آورد؛ دشمن با برنامه کار می کند باید ما هم کار کنیم. دانشگاه جزئی از جامعه است ولی پتانسیل آن بسیار بالاتر است به سبب آدمهای فرهیخته. باید علمی برخورد برخورد کرد با قضایا.
چه راهکاری پیشنهاد می دهید؟
پاسخ: می خواهید زمینه ایجاد کنید برای دانشجویان برنامه داشته باشید مثلا جشن با حفظ شعائر اسلامی ولی باید هزینه شود. همه ی انسانها ضعف دارند باید کار کنید به خصوص بسیج. منتظر نباشید جامعه چندین سال بعد درست شود از دانشگاه شروع کنید. سرمنشاء اردوها ی خاص باشید اردوی مشهد و عتبات و... .فضاهایی ایجاد کنید که همه ی دانشجویان بیایند.مسئولان کار کنند، رادیو و تلویزیون کار کنند . همه باید خود رامسئول بدانند. اثرات تشویقی هم باید باشد.
آیا ضوابطی باید باشد؟
باید حداقل هایی باشد. مثلا در ژاپن محیط ها محیط علمی است و تکلیف دانشجو روشن است. باید قداست دانشگاه حفظ شود ضوابط باشد ولی تدریجی با ظرافت و لطافت.
بعضی از رفتارها درست نیست در دانشگاه، دانشجو باید بداند اینجا دانشگاه تهران است که قرانین و ضوابطی دارد. باید یک چارچوب باشد و از همان روز اول به دانشجو مشخصات داده شود و به او گفته شود وظیفه ات چیست. خیلی سخت نیست باید کار را شروع کرد.
البته بایستی جهت و تلاش باشد و سیاست ها و امکانات به گونه ای باشد که دانشجویان مشغول درس و کار باشند. به آینده ی بچه ها نگاه کنیم، برایشان وقت بگذاریم...