با دکتر کمال الدین ستاره دان، استاد دانشکده برق
نظرتان راجع به وضعیت فعلی پوشش در دانشگاه چیست؟
اول تشکر بکنم، تابلوهایی که جلوی نمازخانهی قدیم گذاشته بودید، خیلی قشنگ و با مفهوم بودند. پوشش نسبت به زمانی که ما دانشجو بودیم خیلی فرق کرده؛ سال 62 تازه انقلاب شده بود و محکمتر بود. الآن کل جامعه این طور شده، نه دانشگاه. و زیاد نمیتوانیم این دو را جدا از هم ببینیم. در مجموع میتواند بهتر از اینها باشد. ولی با این که force باشد جواب نخواهد داد. ولی کارهایی مثل همین تابلوها، حداقل روی خود من اثر خوبی داشت. این کارها باعث میشود شخص یک switchای بکند که ناخودآگاه جامعهی ما دارد به چه سمتی میرود. آموزش و اطلاعرسانی اگر باشد، شخص متوجه شود که واقعاً چنین خطراتی دارد خانوادهاش را تهدید می کند، یا جامعه را، شاید راحتتر قبول کند، رعایت کند.
اگر بتوانیم برنامههای آموزشی و جذاب از طریق بسیج یا انجمن در قالبهای غیرمستقیم بگذاریم و رفتارهای درست را نشان بدهیم، اثرش ماندگارتر است.
الآن روابط هم نسبت به سالهای پیش متفاوت شده. این میتواند روی دانشگاهی بودن تأثیر بگذارد یا نه؟
سعی شد حتی محل نشستن خانمها و آقایان را جدا کنند. مثلاً در آکواریوم با تذکراتی که شنیده بودیم، تابلو زده بودیم که رعایت کنند. بعضی وقتها بچهها عکسالعملهای منفی هم نشان میدادند. شاید کار روانشناسی بخواهد؛ یعنی من متخصص این قضیه نیستم، باید یک متخصص بگوید چه راهکارهایی لازم است که مثلاً تا پنج سال بعد وضعیت بهتر شود.
به نظرم برای کارهای عمیق در دانشگاه جلسات روانشناسی، حتی با حضور خود بچهها که بدانید محیط علمی است، اگر چیزی بخواهد مانعش بشود یا مشغولیت فکری ایجاد کند، باعث افت تحصیلی میشود. یعنی با علم و فرمول هایی که دارد، بچهها راحت تر قبول میکنند. برداشت من این است، یک کار بلندمدت که فرهنگسازی کند.
شاید جایی مثل آکواریوم مشکل زیرساختی داشته باشد، چون محیطش کوچک و محدود است. کاری که در کتابخانهی متالورژی شده، با این که قسمت کوچکی را اختصاص دادهاند، از طرف دخترها از طیفهای مختلف زیاد استقبال میشود.
این فکر خیلی خوبی است، کتابخانهها قرار است مرکزی شود و برنامهریزیهایی شده که انشاءالله از مهرماه اتفاقاتی بیفتد که حداقل کسانی که دوست دارند جدا بنشینند، بتوانند.
*استاد دانشکده برق