باسمه تعالی

جناب آقای حجت الاسلام و المسلمین پورمحمّدی

ریاست محترم سازمان بازرسی کل کشور

با عرض سلام و احترام

مطلع شدیم که اخیراً، بانک مسکن دو نرم‌افزار بسیار مهم را برای خریداری و نصب بر روی سیستم‌های رایانه‌ای خود به مناقصه گذاشته است. نکته‌ی قابل ذکر آن است که در این مناقصه به جای آنکه به طور کلی به نیازمندی بانک در حوزه‌ی مورد نظر اشاره گردد، به طور خاص روی یک محصول نرم‌افزاری شرکت آمریکایی IBM تأکید گردیده است. این مسأله از دو جنبه قابل توجه است. نخست در سالی که به فرموده‌ی مقام معظم رهبری –دام ظله- سال «تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه‌ی ایرانی» نام گرفته است، اصرار یک بانک دولتی به خرید یک ابزار خارجی، در حالیکه نمونه‌های موفق داخلی آن موجود بوده و همچنین توانایی فنی ساخت آن در کشور وجود دارد، چیزی جز بی‌توجهی به منویات معظم له و تضعیف صنایع داخلی نیست. دوم آنکه در وضعیت فعلی که اهمیت امنیت فضای سایبر در صدر مسائل کشور قرار گرفته و پس از فرمان مقام معظم رهبری-دام ظله- به تشکیل «شورای عالی فضای مجازی»، نصب محصول یک شرکت دارای تعاملات گسترده با سازمان‌های نظامی و امنیتی ایالات متحده‌ی آمریکا و رژیم صهیونیستی، روی شریان‌های اقتصادی کشور، اگر از روی خیانت نباشد، چیزی جز یک غفلت بسیار بزرگ نخواهد بود.

لذا تقاضامند است، به جهت حفظ منافع ملی و همچنین جلوگیری از خدشه در امنیت ملی، دستورات لازم جهت تجدید نظر در مناقصه‌ی مذکور صادر گردد.

لازم به ذکر است، توضیحات مختصری پیرامون وضعیت شرکت IBM و ارتباط آن با نهادهای امنیتی و نظامی ایالات متحده و همچنین خصوصیات فنی نرم‌افزارهای ذکر شده در مناقصه و جایگاه مهم آنها در یک سیستم رایانه‌ای و تهدیدات امنیتی مربوطه به پیوست ارسال می‌گردد.

و من ا... التوفیق

بسیج دانشجویی پردیس دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران

بسم رب الشهداء و الصدیقین

وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْیاءٌ وَ لکِنْ لا تَشْعُرُونَ (بقره/154)

آنان که امروز داعیه‌ی حقوق بشر و صلح و کدخدایی جهان را دارند، جز مایه‌ی ننگ تاریخ بشریت و سرافکندگی مردم از گذشته تا آینده نبوده و نیستند. اراذلی که جز استثمار ملت‌ها چیزی در کارنامه‌ی خود ندارند. آنهایی که پس از سالها چپاول مستضعفین و مظلومان دنیا، امروزه در سراشیبی سقوط به جهنمی که به ایشان احاطه دارد، افتاده‌اند؛ جز دست و پا زدن مذبوحانه، چاره‌ای برای خود نمی‌بینند. آنهایی که روزی خود را مالک بلامنازع انسان‌ها می‌دانستند، حاصل سال‌ها قتل عام بومیان آمریکا و به بردگی کشاندن سیاه‌پوستان مظوم آفریقا و حمایت از سلاطین مرتجع گوش به فرمان را در بیداری و قیام ملت‌ها می‌بینند؛ بلکه در کنار کاخ‌های خود، فریاد آنها که سالها با استحمارشان بر گرده‌شان سوار بوده‌اند نیز حکومت پوشالی‌شان را به لرزه انداخته است.

ملت بصیر و بزرگ ایران، به عنوان پیشتازان بیداری بشریت، به خوبی توطئه‌های مستکبرین سطله‌طلب را می‌شناسند. سالها اشغال ایران، پایمال کردن خون‌های ریخته شده پای درخت مشروطه، سرنگونی دولت ملی در سال 32، حمایت رسمی از دیکتاتور مخلوع ایران پس از کشتار سبعانه‌ی ملت ایران، توطئه‌ی همه جانبه به نیت اسقاط انقلاب اسلامی، حمایت همه‌جانبه از کفتاری به نام صدام و سالها تحریم و تهدید علیه ملت ایران، تنها نمونه‌هایی از جنایات بی شمار این مدعیان چپاولگر است که در حافظه‌ی تاریخی ملت ایران ثبت گردیده است.

اکنون و در دهه‌ی چهارم پس از انقلاب شکوهمند اسلامی ملت ایران و مقارن با حرکت پر سرعت ملت ایران به سمت قله‌های پیشرفت و ترقی و تبدیل شدن نظام مردمسالار دینی به نماد قیام و مبارزه در عصر بیداری اسلامی، آنها که رؤیاهای خود را بر باد رفته می‌بینند، چاره‌ای جز از میان برداشتن مغزهای متفکر و دانشمندان ایران اسلامی نمی‌یابند تا به زعم خود مانع پیشرفت روز افزون این ملت گردند؛ غافل از اینکه این قدرت‌های مادی توخالی، هرگز توان ایستادن در برابر قطار پرسرعت و پرشتاب پیشرفت این ملت را ندارند؛ کما اینکه هرگز توانی بر کنترل سقوط پرشتاب خود نیز نخواهند داشت.

شهادت مظلومانه‌ی برادر و همسنگر عزیزمان، شهید مصطفی احمدی روشن، فارغ از اینکه مؤید رذالت زورمداران مدعی و بی‌چارگی آنان در قبال اقتدار ایران اسلامی است، به وضوح نشان‌دهنده‌ی خط مقدم مبارزه‌ با جبهه‌ی استکبار است. امروز به آسانی میتوان فهمید که استکبار از چه ناحیه‌ای احساس خطر می‌کند؛ این پیشرفت‌های روزافزون ایران اسلامی در عرصه‌های علمی و فناوری است که سبب شده تا دشمنان، دست به ترور دانشمندان و مجاهدین عرصه‌ی علم بزنند.

چه کسی باور می‌کند، آنهایی که سابقه‌ی بکارگیری سلاح‌های هسته‌ای و کشتار هزاران بیگناه را دارند، نگران امنیت بشرند؟ چه کسی باور می‌کند آنها که زرادخانه‌هاشان مملو از سلاح‌های هسته‌ای است و مدام در حال تهدید ملت‌ها هستند، در پی صلح و آرامش باشند؟ کسانی که سالها با تحقیر ملت‌ها و تحت فشار قرار دادن و هرزدادن استعدادهای آنها، سعی در به استضعاف کشیدن بشریت به مثابه بردگانی مطیع داشته اند، امروز واهمه دارند که این حرکت عظیم ملت ایران، الهام بخش ملت‌های آزاده و مستضعف دنیا قرار گرفته و در آینده‌ای نزدیک ملت‌ها با تکیه بر توان خود به سمت قله‌های کمال حرکت خواهند کرد.

در این ایام و در حالیکه در سالگرد شهادت استاد عزیز، دکتر مسعود علیمحمدی، مزدوران دشمن، داغی دیگر بر دل ملت ما نهاده‌اند؛ باید از نهاد‌های امنیتی پرسید که آیا صیانت از دانشمندان و نخبگان این مرز و بوم که در قامت سربازانی مخلص در خط مقدم جبهه انقلاب اسلامی مشغول مجاهدتند، خود مجاهدتی درخور و تلاشی بیش از آنچه تا کنون بوده است را نمیطلبد؟ سوال دیگر این است که خضوع و تسامح دستگاه‌های دیپلماتیک در مقابل نهادهای بین‌المللی که تحت عناوین مختلف، نتیجه ای جز جاسوسی از مراکز مختلف کشور و تکمیل لیست‌های ترور مزدوران استکبار برای ما نداشته‌است، تا کجا ادامه خواهد یافت؟

این سنت الهی است که پس از مدتی مجال برای زورگویان و گردن‌فرازان، آنان را ساقط و گروهی دیگر را جایگزین آنها می‌کند. این تلاش‌ها و بیش‌فعالی‌های جبهه‌ی استکبار و دست‌ و پا زدن‌های بیهوده، نتیجه‌ای  جز فرو رفتن در باتلاق طغیان و توحش خویش و غرق شدن در دریای خشم ملتها و اثبات حقانیت ملت مسلمان ایران نخواهد داشت.

یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ (صف/8)

بسیج دانشجویی

پردیس دانشکده های فنی

دانشگاه تهران

باسمه تعالی

نامه‌ی بسیج دانشجویی پردیس دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران به دکتر رهبر پیرامون تحریم انتشارات Elsevier

جناب آقای دکتر رهبر

ریاست محترم دانشگاه تهران

سلام علیکم

طی اعلام خبرگزاری‌ها به پیشنهاد حضرتعالی و تصویب شورای رؤسای دانشگاه‌ها پایگاه علمی الزویر تحریم شده و هیأت ممیزی دانشگاه‌ها درصورت مشاهده مقالات علمی در این پایگاه امتیاز پدیدآورندگان را منفی و صفر قلمداد خواهد کرد.

گرچه این تصمیم مبتنی بر نیات خیری اتخاذ شده است، لیکن در این میان طرح نکاتی چند ضروری به نظر می‌رسد:

1-    آیا بهتر نیست به جای تحریم یک پایگاه علمی مانند الزویر، به دنبال جلوگیری از اشتهای روزافزون چاپ مقاله در مجلات تحت نمایه‌ی ISI باشیم؟ در شرایطی که در برخی دانشکده‌های دانشگاه تهران بر خلاف تصریح آیین‌نامه‌ی وزارت علوم، پذیرش مقاله‌ی ISI شرط دفاع از پایان‌نامه‌ی دکترا محسوب می‌شود، تحریم یک انتشاراتی که ناشر بسیاری از مجلات معتبر در حوزه‌های مهندسی و علوم پایه محسوب می‌شود، چه حاصلی جز افزایش فشار کاذب بر دانشجویان دوره‌ی دکترا دارد؟ می‌توان در گام اول، آیین‌نامه‌ی داخلی برخی از دانشکده‌ها مبنی بر اجباری بودن انتشار مقاله در مجلات نمایه‌ی ISI را لغو و مجلات علمی-پژوهشی ایرانی را جایگزین نمود.

2-    جنابعالی در مصاحبه‌ی خود فرموده‌اید: «یک سال و نیم طول می کشد تا اشکالات مقالات اعضای هیات علمی داخل کشور درآورده شود و این درحالی است که همین مقاله در صورت ارسال به پایگاه های علمی بین المللی مدت زمان چهار تا شش ماه به انجام می رسد.» این اظهار نظر در حالی است که در آیین‌نامه‌ی فعلی ارتقای اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران، پذیرش حداقل دو مقاله تحت نمایه‌ی ISI شرط ضروری ارتقا تلقی می‌شود؛ به عبارت دیگر اجبار ارسال مقاله به مجلات بین‌المللی تحت نشر ناشرانی چون الزویر است که اعضای هیأت علمی را وادار به چاپ مقاله در آنها می‌سازد و نه صرفاً زمان طولانی داوری مجلات داخلی.

3-    حضرتعالی در مصاحبه‌ی خود فرموده‌اید: «ارایه مقالات علمی به بیگانگان به منزله ساخت قصر علمی بیگانگان توسط خشت‌های دانشمندان ایرانی است که این بنا با تحریم کردن دانشمندان کشور فرو می‌ریزد.» اکنون سوال اینجاست که آیا می‌توان صرفاً از دستاوردهای علمی بیگانگان سود جست و از ارائه‌ی دستاوردهای علمی به آنها جلوگیری کرد؟ دیگر آنکه چگونه می‌توان از یک سو به دنبال پرچمداری علم در آینده‌ی نزدیک جهان بود و از سوی دیگر از ارائه‌ی دستاوردهای علمی به جهانیان اجتناب کرد؟ همچنین با این فرض که بیگانگان از دستاوردهای علمی کشورمان در جهت اهداف خود استفاده می‌کنند، این سوال به ذهن متبادر می‌شود که آیا ارائه‌ی دستاوردهای علمی ما به ایشان تنها از طریق مجلات تحت نشر انتشارات الزویر صورت می‌گیرد؟

4-    جنابعالی در انتهای مصاحبه‌ی خود فرموده‌اید: «طرح جامع پژوهشی دانشگاه تهران به گروه ها و دانشکده های این دانشگاه ابلاغ شده است که براساس آن نقش هر رساله دکتری و کارشناسی ارشد در پیشبرد نقشه جامع علمی کشور مشخص شود.» گرچه چند ماهی است که زمزمه‌های ابلاغ این طرح به گروه‌های آموزشی شنیده می‌شود ولی هنوز از آثار محسوس و عینی آن در تغییر روند تصویب عناوین پژوهشی دانشجویان مقاطع ارشد و دکترا خبری نیست. در عین حال با وجود شرایط مقاله‌محور فعلی، نه تنها در تصویب عناوین پژوهشی از یک نقشه‌ی جامع پیروی نمی‌شود، بلکه حرکت برای رفع معضلات واقعی صنعتی برای دانشجویان و اساتید حاصلی جز دردسر و عقب ماندن از کسب امتیاز ارتقاء ندارد.

درپایان آمادگی خود را برای استماع پاسخ‌های حضرتعالی و همچنین ارائه‌ی پیشنهادات خود طی یک جلسه‌ی عمومی با حضور جامعه‌ی دانشجویان و اساتید دانشگاه تهران اعلام می‌نماییم.

    با سپاس

بسیج دانشجویی پردیس دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران و علوم پزشکی