بدترین اشکال و اشکال وارد بر محیط دانشجویى این است که دانشجو دچار محافظه کارى شود و حرفش را با ملاحظه ى‌ موقع و مصلحت خیالى بیان کند؛ نه، دانشجو باید حرفش را صریح بزند. البته در کنار این صراحتِ در بیان، صداقت در نیت هم باید وجود داشته باشد و در کنار او، سرعت در پذیرش خطا؛ اگر ثابت شد که خطاست. فرق شماى جوان و دانشجو و صادق و پای کز هدل، با یک آدم سیاس ک‌ىار باید در همین باشد؛ حر فتان را صریح بزنید؛ آن چه را که م یزنید، از دل بزنید؛ و اگر چنان چه معلوم شد که اشتباه است، سریع پس بگیرید؛ راحت. این، به نظر من یکى از بهترین شاخصه هاى دانشجویى است.
دیدار با دانشجویان
7 مهرماه 87