انتشارات و نویسنده: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

توضیح کوتاه: گزارش، تبیین و سنجش دیدگاههای برخی متفکران ایرانی در باب چیستی، امکان و ضرورت علم دین
 
این کتاب پس از مقدمه حاوی 8 مقاله مجزاست: «جهان بینی اسلامی و علم جدید» از دکتر سید حسین نصر با ترجمه ضیاء تاج الدین، «نظریه علم دینی بر پایه سنجش معادلات علم و دین» از حجت الاسلام علی عابدی شاهرودی، « بازخوانی دیدگاه دکتر مهدی گلشنی در زمینه علم دینی» ، «مدل تاسیسی علم دینی در دیدگاه دکتر خسروباقری»، « تعلیقات و تقویم دینی علوم» از دکتر سعید زیباکلام، «علم دینی ابزار تحقق اسلام در عمل اجتماعی» که گفتگویی است با حجت الاسلام سید مهدی میرباقری، « پیشفرضهای بازسازی اسلامی علوم انسانی» از مصطفی ملکیان و «اسلام و علوم اجتماعی؛ نقدی بر دینی کردن علم» از دکتر عبدالکریم سروش. 
نمایی کلی از دیدگاههای مطرح شده در این مجموعه را می توان چنین خلاصه کرد: برخی، از جمله آقایان ملکیان و سروش علم دینی را نه ممکن می دانند و نه ضروری و بر این عقیده اند که مفهوم علم دینی منطقا پارادوکسیکال است. در مقابل آنان دیدگاههای دیگر علم دینی را امری ضروری، ممکن و حتی برخی تحقق یافته می دانند .در میان قائلان به امکان و ضرورت علم دینی، عده ای بر این عقیده اند که تمامی مفاهیم، روشها، روش شناسیها و حتی قواعد منطق و ریاضیات می توانند دینی یا غیردینی باشند و دانشمندان مسلمان باید به دینی کردن تمامی ساحتهای معرفتی توجه کنند. در تلقی دیگر، مانند دیدگاه آقای گلشنی، داشتن رویکردی خداباورانه، جهت تفسیر دستاوردهای علمی برای دینی نامیدن علم کافی قلمداد شده است.